عرق کردن بیش از حد تحمل بدن (هیپر هیدروز)

تا کی می‌توان این عارضه را تحمل کرد؟

عرق کردن بیش از حد بدن عارضه خطرناکی نیست ولی تاثیر خیلی زیادی در کیفیت زندگی مبتلایان دارد. بسیاری از مبتلایان نمی‌دانند که آیا این عارضه درمان پذیر هست یا نه و برای درمان آن به چه کسی باید مراجعه کنند.

تعریف:

در چه مواقعی می‌گوییم که میزان تعریق زیاد است؟

در واقع هیچکس نمی‌تواند تعریف درستی از اصطلاح "تعریق خیلی زیاد" (هیپر هیدروز) ارائه دهد. شاید دلیل آن فقدان وسیله‌ای مناسب برای اندازه گیری میزان عرق کردن بدن باشد. به همین دلیل تعریق بدن به هر میزانی که مشکل ساز باشد یا باعث تنش عصبی در شخص شود، به عنوان هیپرهیدروز در نظر گرفته می‌شود. دلیل این عارضه هنوز نامشخص است ولی حدود 1-3 درصد از مردم از این عارضه رنج می‌برند.

هیپرهیدروز معمولا از نوجوانی شروع می‌شود. خیس بودن مداوم کف دست و پا و زیر بغل از شکایتهای اصلی این مبتلایان است. اگر تعریق زیاد محدود به همین نقاط باشند، به آن هیپرهیدروز موضعی می‌گویند. در بیشتر موارد هیپرهیدروز موضعی مشکل جسمانی وجود ندارد و مبتلایان در سلامت کامل به سر می‌برند. در این افراد میزان بروز مشکلات عصبی تفاوت چندانی با افراد عادی ندارد. اما گاهی هم مشکلات متعددی را ایجاد می‌کند. مثلا بعضی از مبتلایان از خیس بودن خود خجالت می‌کشند. یا اینکه عامل بسیاری از ناکامی‌های زندگی خود را موارد ذیل معرفی می‌کنند:

·   تعویض مکرر لباس در طول روز بدلیل خیس شدن با عرق

·        پرهیز از دست دادن با دیگران

·        پرهیز از شرکت در مراسم عمومی

·        از دست دادن موقعیتهای عاطفی

·        تداخل با نگارش با نوشت افزارهای جوهردار مثل خودنویس

در واقع یک سوم از مبتلایان به هیپرهیدروز موضعی مشکل خود را غیر قابل تحمل می‌پندارند.

آیا هیپرهیدروز درمان هم دارد؟

علیرغم اثرات منفی زیاد این عارضه در زندگی مبتلایان آن، بیشتر آنها سراغی از درمان نمی‌گیرند. از آنجایی که بیشتر مبتلایان به هیپرهیدروز موضعی جوان هستند، با مشکل خود کنار می‌آیند. بعد از سازگاری با این عارضه، اغلب آنها از درمان پذیری آن مایوس می‌شوند و با آن زندگی می‌کنند.

اگرچه درمان قطعی وجود ندارد، ولی می‌توان تا حد زیادی از عوارض آن کاست. در واقع با مصرف دارو یا استفاده از دستگاههای مختلف میزان تحمل این عارضه در بین مبتلایان بیشتر می‌شود.

    

راههای مختلف درمان

اگرچه هیپرهیدروز موضعی خطرات جدی بجا نخواهد گذاشت، اما لحظاتی از زندگی وجود دارند که تاثیر جدی از این عارضه می‌گیرند. به همین دلیل درمان را به بعضی از مبتلایان توصیه می‌کنیم. به نظر شما در چه زمانی باید درمان را شروع کرد؟ ما درمان را برای کسانی توصیه می‌کنیم که این رطوبت مداوم اختلال در زندگی فرد ایجاد کرده باشد.

برای درمان از داروهای ساده شروع می‌کنیم. در صورتی که مشکل برطرف نشد، از روشهای درمانی تخصصی‌تر استفاده می‌کنیم. این ترکیبات عبارتند از:

1.     اسپری ضد عرق: ترکیبات ضد عرق ساده در تمام فروشگاههای آرایشی بهداشتی وجود دارند و برای تهیه آن نیازی به نسخه پزشک نیست. این ترکیبات تاثیر کمی دارند و برخی از بیماران به این ترکیبات پاسخ مناسب می‌دهند.

2.     داروهای ضد عرق: این ترکیبات را فقط با نسخه پزشک از داروخانه می‌توان تهیه کرد. این دارو که قدرت اثر قوی تری نسبت به اسپری دارد از نمک آلومینیوم تشکیل شده و می‌تواند در هیپرهیدروز معمولی اثر داشته باشد.

3.     یونتوفورزیس: در این روش درمانی دارویی وجود ندارد و با تکنولوژی الکتریکی درمان لازم انجام می‌شود. دستگاه یونتوفورزیس جریان الکتریکی خاصی ایجاد می‌کند. این جریان الکتریکی از طریق الکترودهای خاص به نواحی دارای عرق زیاد وارد شده غدد عرق را سرکوب می‌کند. به این ترتیب بیمار تا مدتها از رطوبت ناشی از عرق زیاد در امان است.

4.     بوتاکس: تزریق این داروی ضد چروک در نواحی مبتلا به هیپرهیدروز می‌تواند تحریک عصبی غدد عرق را کمتر کرده و ترشح این غدد را کاهش دهد. این دارو تا 90 درصد موارد هیپرهیدروز را درمان می‌کند. به این ترتیب مواردی را که به روشهای درمانی قبلی جواب نمی‌دهند با این روش بهبود می‌دهیم. با توجه به اینکه این روش نیاز به تزریق در نقاط متعدد دارد، برای کاهش درد از بیحس کننده‌های موضعی استفاده می‌کنیم.

5.     داروهای خوراکی: این داروها هم از میزان عرق تا حد مطلوبی کم می‌کنند اما با توجه به عوارض جانبی زیاد، خیلی مورد استقبال بیماران و پزشکان قرار نمی‌گیرد. از جمله عوارض این داروها طپش قلب و گاهی افزایش فشار خون می‌باشد.

در موارد هیپرهیدروز عمومی، برعکس نوع موضعی، کل بدن دچار افزایش تعریق می‌شود. این موارد خیلی بندرت دیده می‌شوند ولی در صورت مشاهده باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه نمود. از جمله علل این بیماری عفونتهای عمومی بدن، اختلالات هورمونی، سرطان ویا اختلالات عصبی می‌توان نام برد. در هیپرهیدروز عمومی شبها موقع خواب هم افزایش عرق خواهیم داشت در صورتی که در نوع موضعی فقط در موقع بیداری عرق زیاد دیده می‌شود. برای درمان هیپرهیدروز عمومی علت ایجاد کننده باید برطرف شود پس شناسایی این علت الزامی است که توسط پزشک انجام می‌شود.

به این ترتیب متوجه می‌شویم که هرعلامتی ممکن است نشانه اولیه یک بیماری مهم باشد. پس به تمام مشکلات جدید بدن باید توجه کرد و از کوچکترین علامت حتی عرق کردن نابجا نباید بطور سرسری گذشت و علت ایجاد کننده آنرا جستجو کنید.

پتانسیل پس کزازی

پتانسیل پس کزازی
post tetanic potential

سیناپس

synapse

نقطه تماس یک نورون با نورون بعدی و محل مناسبی برای کنترل انتقال سیگنالها

انواع سیناپس:

سیناپس شیمیایی

سیناپس الکتریکی

سیناپس شیمیایی

برای انتقال سیگنالها در سیستم عصبی مرکزی انسان بیشتر سیناپس شیمیایی استفاده می شود.          

نورون اول یک ماده شیمیایی به نام   Neurotransmitter          

را در سیناپس آزاد می کند و این میانجی بر روی گیرنده ها یا رسپتورها در غشای نورون بعدی عمل کرده و آنرا تحریک یا مهار می کند .

 در سیناپس های شیمیایی انتقال سیگنالها همیشه یک جهته است:

  از نورون پیش سیناپسی

به نورون پس سیناپسی

ترمینال پیش سیناپسی

انتهاهای فیبریل های عصبی هستند که از نورونهای متعددی منشا

می گیرند  و توسط شکاف سیناپسی از جسم نورون پس سیناپسی جدا می شوند. که یا از نوع تحریکی هستند یا از نوع مهاری.

این ترمینال ها دارای وزیکولهای میانجی و میتوکندری هستند .

به غشای ترمینالهای پیش سیناپسی غشای پیش سیناپسی گفته می شود

این غشا دارای کانالهای کلسیمی دریچه دار وابسته به ولتاژ است.

زمانی که پتانسیل عمل  ترمینال را دپولاریزه می کند کانال ها باز

 می شوند و تعداد زیادی از یونهای کلسیم به داخل کانال راه می یایند.

در این حالت مقدار ماده میانجی که از نورون پیش سیناپسی به داخل شکاف سیناپسی آزاد می شود با تعداد یونهای کلسیم که وارد ترمینال میشوند نسبت مستقیم دارد.

میانجی بر روی رسپتور تحریکی غشا اثر می گذارد و نفوذپذیری غشا را به یونهای سدیم افزایش می دهد . ورود یونهای سدیم به  نورون پتانسیل غشا را مثبت تر می کند . این پتانسیل را

پتانسیل پس سیناپسی تحریکی

Excitatory postsynaptic potential  (EPSP)

می نامند.

در این حالت نورون تحریک کزازی میشود و اگر پتانسیل پس سیناپسی تحریکی افزایش پیدا کند ، در نورونها پتانسیل عمل بوجود می آید و یک سری تحریک ها صورت می گیرد.

فرکانس بالا یا فعالیت پیش سیناپسی کزازی ، یک نوع پلاستی  سیتی سیناپسی به وجود می آورد که برای چندین دقیقه طول می کشد و

post-tetanic potentiation (PTP)

یا پتانسیل پس کزازی نامیده می شود .

این پتانسیل در اثر فعالیت مداوم یونهای کلسیم باقیمانده پیش سیناپسی بوجود می آید .یونهای کلسیم بعد از شرایط کزازی شدن مجتمع می شوند و تعداد میانجی های رهاشده با هر پتانسیل فعال پیش سیناپسی  افزایش پیدا می کند .

به طور خلاصه

post-tetanic potentiation (PTP)

نوعی پلاستی سیتی سیناپسی است که در نتیجه ی فرکانس بالای پتانسیل عمل بوجود می آید و با افزایش موقتی رهایی میانجی های عصبی همراه است و برای چندین دقیقه به طول می انجامد.

مهار کننده ها

- تترا فنیل فسفونیوم

Tetraphenylphosphonium (TPP)      

_ کربونیل سیانید کلروفنیل هیدرازون

 carbonyl cyanide-chlorophenylhydrazone(CCCP)

و رنگدانه ی قرمز روتنیوم

پتانسیل پس کزازی و فعالیت یون های کلسیم پیش سیناپسی را  بلوکه می کنند .

منابع مورد استفاده

سایتهای اینترنتی

http://www.modylab.ucla.edu/FILES/Publications%20PDF%20files/2001/NatNeurosci4_975-Jensen.pdf

http://soma.npa.uiuc.edu/courses/physl341/Lec6.html

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/bv.fcgi?rid=neurosci.section.1707

http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/296/5574/1864?rbfvrToken=b07e4a4c03aa00ecfcd04854b21ee274a42ff103

http://jn.physiology.org/cgi/content/abstract/86/6/2845

http://jpet.aspetjournals.org/cgi/content/abstract/207/3/810

http://www.med64.com/ver2/6pub/pub_abst_04_sfn_bowlby.html

http://soma.npa.uiuc.edu/courses/bio303/Chapter8_answers.htm

 به نقل از وبلاگ من و دنیای زیست ام

قوز قرنیه

درصد بروز قوز قرنیه در افرادی که زمینه‌های آلرژیک دارند بیشتراست. قوز قرنیه یکی از بیماری‌های چشم است که در آن تحدب خارجی قرنیه تشدید یافته، حالت برجسته مانند قوز پیدا می‌کند. در بسیاری از موارد به دنبال این بیماری آستیگماتیسم نامنظم ایجاد می‌شود.

 

شروع بروز قوز قرنیه معمولا در سنین نوجوانی می‌باشد. در این زمان انحنای قرنیه به خصوص در قسمت مرکزی بیشتر می‌شود. این بیماری معمولا هردو چشم را مبتلا می‌کند.

زمینه‌های ارثی و ژنتیک در بروز این بیماری را در حدود 7 درصد موارد می‌توان دید. احتمال بروز قوز قرنیه در افراد دارای زمینه‌های آلرژیک بیشتر است. در افراد آلرژیک معمولا خارش چشم وجود دارد که بیمار را وادار به خاراندن چشم‌ها با دست خود می‌کند. نتیجه این خاراندن نازک شدن قرنیه و افزایش احتمال بروز قوز قرنیه می‌باشد. بطور کلی در تمام مواردی که باعث نازک شدن قرنیه‌ها می‌شوند مانند جراحی‌ لیزیک قرنیه، احتمال بروز قوز قرنیه اکتسابی بیشتر می‌شود.

این بیماری در مراحل اول ممکن است آن قدر خفیف باشد که دید فرد با استفاده از عینک اصلاح شود. چنانچه عینک نتواند دید بیمار را اصلاح کند، در بیشتر مواقع لنزهای تماسی سخت می‌توانند کمک کننده باشند. در موارد شدید و پیشرفته این بیماری، بیمار ناگزیر به انجام پیوند قرنیه می‌باشد.

درکل قوز قرنیه بیماری خوش خیمی است به طوری که ۹۰ تا ۹۵ درصد پیوندهای قرنیه با موفقیت همراه است. معمولا پس از پیوند، احتیاجی به استفاده از عینک یا لنز نیست و تنها ممکن است درصد ناچیزی از افراد دچار آستیگماتیسم شوند که با استفاده از عینک یا لنز، دید فرد اصلاح می‌شود.

رابطه‌ی مصرف سوسیس و سرطان روده

رابطه‌ی مصرف سوسیس و سرطان روده

کارشناسان هشدار دادند، مصرف روزانه یک عدد سوسیس، خطر ابتلا به سرطان روده را به شدت افزایش می‌دهد.

به گزارش نوشته‌ی روزنامه‌ی دیلی میل، تحقیقات نشان می‌دهد خوردن ۵۰ گرم گوشت فرآوری شده مانند سوسیس یا کالباس احتمال ابتلا به سرطان روده را که یکی از خطرناک‌ترین انواع سرطان است ۲۰ درصد افزایش می‌دهد. دیلی میل افزوده است که پیش از این نیز تحقیقات نشان داده بود که مصرف بیش از حد گوشت در رژیم غذایی خطرناک است. سرطان روده در انگلیس سالانه ۱۶۰۰۰ قربانی می‌گیرد و بعد از سرطان ریـه، مرگبارترین نوع سرطان دراین کشور است . صندوق جهانی تحقیقات سرطان هشدار داد، کم‌تر از یک سوم انگلیسی‌ها از خطر غذاهای محبوب خود مانند سوسیس و کالباس آگاهی دارند. پروفسور مارتین وایزمن، مشاور پزشکی و علمی این صندوق خیریه به مردم توصیه کرد که از خوردن این گونه مواد غذایی خودداری کنند