آنچه باید در مورد آنفلوآنزای خوکی بدانیم

آنفلوآنزای خوکی یک بیماری تنفسی به شدت مسری است که غالبأ خوک ها را مبتلا می کند. بیماری توسط یکی از زنجیره ویروس های آنفلونزا A ایجاد می شود و به طور معمول توسط  قطرات تنفسی و طی تماس مستقیم یا غیرمستقیم به دیگری منتقل می گردد. انواع مختلف ویروس می تواند خوکها یا پرندگان و حتی انسان را مبتلا نماید. خوکها ممکن است به صورت همزمان با چند نوع ویروس متعلق به این زنجیره شامل انواع انسانی و نوع پرندگان آلوده شوند. این حضور همزمان چند نوع ویروس امکان تبادل قطعات ژنی بین ویروس ها را فراهم می کند و منجر به پیدایش نوع جدیدی از ویروس می گردد. خطر اصلی این ویروس نو پدید، آشنا نبودن سیستم ایمنی بدن موجود زنده با عامل بیماریزاست که میتواند عوارض وخیمی ایجاد کند. این عوارض از یک سو عبارت است از گسترش سریع و بی رویه بیماری و از سوی دیگرشدت بیماریزایی و مرگ و میر وسیع آن است.ابتلای انسان به آنفلوآنزای خوکی معمولأ به صورت تک گیر ونحوه انتقال آن تصادفی واز حیوان به انسان می باشد، اما افزون بر مشاهدات آزمایشگاهی، شواهد تاریخی که از شیوع گسترده و دنیاگیر بیماری در سال ۱۹۱۸ وپس از آن دردهه ۷۰ میلادی وجود دارد نشانگر احتمال قوی انتقال بیماری از انسان به انسان است. از آنجا که علائم بیماری و الگوی ابتلأ فصلی آن به سایر عفونتهای حاد تنفسی شباهت بسیار دارد، به جز در مواردی نظیر مورد اخیرکه تبدیل به خطری بالقوه از منظر بهداشت عمومی می شود، ناشناخته باقی می ماند.علائم بیماری به طورمعمول، سردرد،سرفه،تب، سرگیجه، تهوع واستفراغ می باشد و غالبأ نیاز به درمان ندارد.ویروس آنفلوآنزای خوکی در برابر حرارت ناپایدار است و در دمای۷۰ درجه سانتی گراد از بین می رود. این موضوع به خوبی نشان می دهد که چنانچه تهیه و فرآوری مواد غذایی تهیه شده از گوشت خوک مطابق راهنمای عمل استاندارد و جهانی آن باشد، موجب انتقال بیماری نخواهد بود و سرایت بیماری در همه حال از طریق قطرات تنفسی است. خطر همه گیری جهانی تنها در صورتی شدت می یابد که جهش قطعات ژنی ویروسها منجر به توانایی ویروس در انتقال بلاواسطه انسانی در ارتباطات روزمره معمولی شود، و اگر چنین شود پیش بینی آینده سلامتی و بهداشت در جهان سخت یا دقیقتر بگوییم ناگوار خواهد بود. البته در ترسیم چنین آینده ای مسلمأ عوامل باز دارنده بسیاری نقش دارند . عوامل بازدارنده بیماری در سطح جامعه ·    آمادگی جهانی در مقابله با بیماری وقطع مکانیکی زنجیره انتقال·    واکسیناسیون همگانی مؤثر·    ذخیره کافی داروهای ضدویروسی ·    سطوح مختلف  واکنش متقاطع ایمنی در نژادهای گوناگون بشر.شیوه های محافظت فردی ·    اجتناب از تماس نزدیک با فرد بیمار. حداقل فاصله توصیه شده یک متر است.·    پوشاندن دهان و بینی در زمان تماس با بیمار·    شستشوی مرتب دستها با آب وصابون پس از تماس با بیمار یا افراد مشکوک به ابتلا.·    بهبود شرایط محیطی و تهویه هوا خصوصأ در اتاق محل نگهداری بیمار·    رعایت دستورات مقامات بهداشتی محلی درباره پیشگیری و کنترل بیماری توصیه های سازمان جهانی بهداشت درصورت ابتلأ به بیماری·    درخانه بمانید·    استراحت بسیار ·    مصرف مایعات فراوان·    پوشاندن دهان و بینی خصوصأ هنگام سرفه و عطسه·    شستشوی مرتب دستها با آب و صابون·    آگاه کردن افراد خانواده و فامیل از بیماری خود·    مراجعه به پزشک در صورت شدت گرفتن علائم ؛ نظیر تنگی نفس، ضعف و خستگی شدید، سردرد و سرگیجه شدید، استفراغ و تهوع غیر قابل کنترل

کشف ماهی "روانگردان"، گونه ای جدید

دانشمندان می گویند ماهی نورانی که اخیرا کشف شده است، گونه ای جدیدی از ماهی است که آن را به خاطر رنگ آمیزی عجیبش "psychedelica" نامیده اند.

نشریه علمی 'کوپیا' که در آمریکا منتشر می شود نوشته است این ماهی در آبهای جزیره آمبون در شرق اندونزی توسط غواصان کشف شده است.

این ماهی گونه ای جدید از خانواده قورباغه - ماهی است که در کف دریا بالا و پایین می پرد. ظاهر آن حتی نسبت به انواعی که تاکنون کشف شده منحصر به فرد است.

اما سوالی که نشریه مطرح کرده این است که این ماهی با آن ظاهر عجیبش چطور تا کنون مشاهده نشده است.

سطح پوست ماهی "روانگردان" به طور کامل با خطوط دورانی متحدالمرکز پوشیده شده است. خطوط سفید و آبی نورانی با زمینه هلویی که از چشم های آبی آن در مرکز، مشعشع می شوند.

صورت آن پهن و مسطح و گونه ها و چانه اش گوشتی و برجسته است. زاویه نگاه ماهی روانگردان، مانند انسان از روبروست.

این ماهی سال گذشته کشف شد و غواصانی که آن را برای اولین بار دیدند، گفتند که مثل یک توپ لاستیکی می ماند که با فشار بال هایش روی کف دریا می پرد.

آنها متوجه شدند که این نوع ماهی با آنچه قبلا در عکس ها دیده بودند فرق دارد و عکس ماهی روانگردان را به متخصص غورباقه - ماهی شناسی در دانشگاه واشنگتن فرستادند.

این گونه جدید در واقع 20 سال پیش کشف شد اما در شناسایی آن اشتباه شده بود.

تاثیر استاتین در جلوگیری از سکته قلبی و مغزی

تا کنون داروهای حاوی استاتین فقط برای پائین آوردن کلسترول بیمارانی که میزان کلسترول خونشان بیش از حد طبیعی است و یا دچار بیماری های قلبی اند تجویز می شد.

بالا بودن میزان کلسترول می تواند موجب بیماری های قلبی و سکته قلبی یا مغزی شود.

ولی نتیجه تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته نشان می دهد که حتی افراد سالم نیز با مصرف استاتین می توانند خطر ابتلا به بیماری ها و سکته قلبی را تا حدود 50 درصد کاهش دهند.

پرفسور راجر بویل مدیر ملی مرکز بیماری های قلبی و سکته در بریتانیا، می گوید با این نتیجه گیری، دولت بریتانیا باید اکنون به این مسئله رسیدگی کند که آیا برای کسانی هم که هیچ نشانی از بیماری ندارند، داروهای حاوی استاتین تجویز شود یا نه.

پرفسور بویل می گوید افزایش تعداد کسانی که از استاتین استفاده می کنند می تواند هر سال جان هزاران نفر را نجات دهد.

در حال حاضر داروهای حاوی استاتین برای کسانی تجویز می شود که دارای بیماری های قلبی هستند. تعداد این بیماران در انگلستان و ولز، به 4 میلیون نفر می رسد.

با تعمیم استفاده از این داروها، تعداد مصرف کنندگان این داروها به دست کم 7 میلیون نفر خواهد رسید.

پرفسور بویل خاطر نشان می سازد که اجرای این برنامه بستگی به این دارد که تا چه اندازه سازمان بهداشت رایگان بریتانیا آمادگی اجرای آن را خواهد داشت و تا چه حد اشخاصی که احساس سلامت می کنند حاضر به استفاده از استاتین برای پیشگیری از بیماری های قلبی خواهند بود.

طبق دستورالعملی که اکنون در بریتانیا اجرا می شود استاتین تنها به کسانی که دارای علایم بالینی بیماری های قلبی هستند و نیز اشخاصی که احتمال دچار شدنشان به این بیماری ها در 10 سال آینده، 20 درصد یا بیشتر است داده می شود.

پسوریازیس یا بیماری صدف

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که از طریق ارث به بیماران منتقل می‌شود. التهاب و برجستگی پوست همراه با قرمزی و خارش از علائم مهم بیماری محسوب می‌شوند.  

 

گاهی نیز بر روی ضایعه پوسته‏های نقره‌ای رنگی دیده می‏شود.  

همانطور که گفته شد این بیماری مسری نیست یعنی از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی‏شود ونوع انتقال آن بصورت ارثی و از طریق ژن می‌باشد. شیوع این بیماری بین 1 تا 2 درصد است.

علت بروز بیماری هنوز مشخص نشده است و وراثت تنها عامل شناخته شده در ابتلا به این بیماری می‌باشد. در پژوهشهای انجام شده نوعی ناهنجاری در فعالیت گلبول‏های سفید یافت شده است که می‏تواند آغاز کننده فرآیند التهاب در پوست و افزایش سرعت پوسته ریزی شود.. سرعت پوسته ریزش در این بیماری گاهی به سه تا چهار روز یکبار هم می‏رسد (5 تا 10 برابر سرعت ریزش طبیعی پوست). بیماران اغلب حدود 10 تا 14 روز پس از بروز آسیب به پوست از جمله بریدگی، سائیدگی و حتی آفتاب سوختگی شدید، متوجه پیدایش ضایعات جدیدی بر روی بدن خود می‏شوند که همان پسوریازیس است.

در فصل زمستان که پوست خشکتر است و نور آفتاب کمی وجود دارد احتمال بروز این بیماری بیشتر می‌شود. پس کسانی که سابقه ابتلا به این بیماری را دارند در فصل سرما از عوامل ایجاد کننده بیماری پرهیز کنند. با اندکی مراقبت می‌توان فصل سرما را بدون بیماری سپری کرد.

پسوریازیس بیشتر به صورت برجستگی‏های پوستی قرمز رنگ دیده می‌شود. بتدریج این ضایعه بزرگتر شده و سطح آن پوسته پوسته می‏شود. پوسته‏های سطحی براحتی جدا می‌شوند و می‏ریزند. ولی پوسته‏های زیرین چسبندگی دارند بطوریکه برداشتن آنها دردناک است و باعث خونریزی می‌شود.

شکلهای مختلف پسوریازیس عبارتند از:

1-    درگیری آرنج‏ها، زانوها، پاها و پوست سر. این نواحی معمولا بصورت دو طرفه و قرینه مبتلا می‏شوند.

2-    درگیری ناخن‏های دست یا پا. در اوایل بصورت فرورفتگی‏های کوچک در سطح ناخن دیده می‌شوند. به تدریج ناخن‏ها ضخیم و خمیده می‌شوند. درمان این نوع پسوریازیس بسیار مشکل است.

3-    پسوریازیس معکوس، زیربغل، پستان‏ها و نواحی چین‏دار بدن در مجاورت کشاله‏ران، نشیمنگاه و ناحیه تناسلی. این نوع از پسوریازیس ها علائم آزاردهنده زیادی دارند و بیمار تمایل به درمان هرچه زودتر دارد.

4-    پسوریازیس قطره‏ای. معمولا در کودکان و بالغین جوان دیده می‏شود. این نوع از بیماری اغلب بدنبال یک گلو درد و بصورت تعداد زیادی نقاط کوچک قرمز رنگ و همانند قطره  پدیدار می‏شود و معمولا بطور خودبه‏خود و پس از چند هفته تا چند ماه خوب شده و علایم آن محو می‏شوند.

5-    حدود 3 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس، دچار درد و التهاب شدید در حد ناتوانی می‏شوند. در بعضی از بیماران علاوه بر درگیری پوست، مفاصل هم درگیر می‏شوند و دردهای شدید ایجاد می‌کند. گاهی بعد از بهبود ضایعات پوستی، شدت علائم مفصلی هم کاهش می‏یابند.

  روشهای درمان پسوزیاریس

به علت شناخته نشدن علت بیماری، نمی‌توان آنرا بطور قطعی درمان کرد. روش‏های درمانی موجود فقط در جهت کاهش علائم استفاده می‌شوند که براساس سن بیمار، شدت، وسعت، سلامت عمومی بیمار و شرایط اقتصادی-اجتماعی وی متفاوت است. به هر حال درمان بیماری پسوریازیس بسیار طولانی بوده و نیازمند مراجعات مکرر به متخصص پوست می‏باشد.

استفاده از ترکیبات کاهش دهنده التهاب و داروهای کند کننده سرعت تقسیم سلولی از جمله عوامل درمان پسوریازیس به حساب می‌آیند. کرم‏های مرطوب کننده هم در کاهش حس خارش تاثیر می‏گذارد. رژیم غذایی در کنترل یا درمان پسوریازیس تأثیری ندارد.

در موارد خفیف بیماری معمولا از داروهای موضعی حاوی کورتون، ویتامین D و وازلین استفاده می‏کنیم. گاهی ممکن است استفاده از نور طبیعی آفتاب یا نور ماوراءبنفش نیز توصیه گردد. در موارد شدید پسوریازیس، ممکن است از داروهای خوراکی نیز استفاده شود.

اگرچه نور خورشید باعث خفیفتر شدن علایم بیماری می‌شوند، استفاده از آن باید با احتیاط کامل انجام شود.