PMS مخفف ( premenstrual Syndrom ) یا سندرم قبل از قاعدگی ( عادت ماهانه ) می باشد . به نحوی که شخص مبتلا به PMS ممکن است انواع وسیعی از علائم را که ظاهراً مرتبط با هم نیستند احساس کند . به همین دلیل تشخیص آن مشکل است . علیرغم وجود علائم بسیار ، هر خانم مبتلا به PMS معمولاً علائمی خاص خود به صورت دوره ای دارد. محققین اظهار می کنند که ۴۰ درصد زنان در سن باروری به PMS مبتلا می شوند . در مورد بسیاری PMS دلیل مشخصی ندارد اما ممکن است پس از تولد فرزند ، بستن لوله های رحم ، برداشتن رحم ، شروع و یا قطع مصرف قرصهای ضدبارداری یا درپی یک استرس به عنوان شوکی برای سیستم غدد درون ریز ظاهر شود . PMS ارثی است . ممکن است با بالا رفتن سن شدت آن بیشتر شود . از آنجا که در این دوران بانوان به درک و همدلی همسران و اطرافیان نیاز دارند و این نیاز می تواند در روابط بین فردی و شغلی افراد تأثیر گذار باشد ، از این رو پرداختن به این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است .
علائم PMS کدامند ؟
علائم از خانمی به خانم دیگر متفاوت است و به صورتهای مختلف ظاهر می شود . از خفیف به متوسط و تا حد ناتوانی گسترش می یابند . از مهمترین علائم مرتبط به PMS می توان به موارد زیر اشاره نمود : افسردگی ، کسالت ، خستگی ، زودرنجی ، عصبانیت ناگهانی و احساس خارج از کنترل بودن ، علائم دیگر شامل میگرن یا انواع سردرد ، مشکلات سینوسی ، ورم ، آکنه ، احساس اجبار برای غذاخوردن ، ویار به خوردن شیرینی یا غذاهای پرنمک و شور ، درد مفاصل ، احساس بی عرضگی ، کمردرد ، مشکلات چشمی ، افزایش وزن ، اختلالات روده ای و غش . به علاوه فکر یا اقدام به خودکشی ، ضعف تمرکز ، بدگمانی ، گریه و خشونت را نیز می توان به این علائم اضافه نمود .
با لحاظ نمودن گزارش های خانمها از وضعیت منحصر به فرد خود بیش از ۱۰۰ نشانه PMS مشاهده شده است . کلید تشخیص PMS مشاهده تعدادی از علائم مشخص فوق نمی باشد ، بلکه ظاهر شدن ادواری علائم بطور ماهانه ملاک تشخیص PMS می باشد .
بهر حال تحقیقات انجام شده علائم گسترده سندرم قبل از قاعدگی ( PMS ) را شناسایی نموده است . این نشانه ها در طبقه بندیهای زیر مشاهده شده اند :
سیستم عصبی : سردرد ، میگرن ، صرع ، سرگیجه ، غش
ارتوپدی : کمردرد ، دردمفاصل ، خشکی مفاصل .
عضلانی : کشیدگی عضلات ، ورم ، درد شکمی ، گرفتگی عضلات ( گرفتگی ماهیچه پا )
روانشناختی : بی حوصلگی ، گریه ، تنش ، احساس ناامیدی ، وحشت ، خستگی ، پرخاشگری ، عصبانیت ، کسلی و بیحالی ، افسردگی ، اقدام به خودکشی ، سوءرفتار با فرزند ، خودزنی ، اعتیاد و یا سوء مصرف مواد .
بینایی : ورم ملتحمه ، آب ریزش چشم ، سیاهی دور چشم ، تاری دید .
شنوایی : گرفتگی صدا ، ( بیماریهای گوش و بینی و حلق ) خارش گلو ،التهاب لوزه .
دستگاه ادرار : التهاب مجاری ادرار ، التهاب مثانه ، تکرر ادرار ، ورم ( جمع شدن آب )
معدی روده ای : میل شدید به غذا ، درد شدید ، ورم شکمی ،
سینه ها : درد سینه ها ، بزرگی سینه ها ، فیبروکیستیک ( کیست سینه ) .
دستگاه تنفس : آب ریزش بینی و سرماخوردگی ، برونشیت ، آسم ، تورم مجاری تنفسی .
خون شناسی
بیماریهای پوستی ، دانه های پوستی ، کورک ، کهیر ، تبخال .
شیوه های مقابله با این سندرم :
برای خانمهایی که احساس ابتلا به سندرم قبل از قاعدگی دارند ، یا فکر می کنند که ممکن است روزی این مشکل را پیدا کنند ، اطلاعات و اقدامات زیر پیشنهاد می گردد :
زمان PMS :
گر چه علائم این مشکل از هر فردی به فرد دیگر متفاوت است ولی بطور کلی چهارالگوی رایج به شرح زیر وجود دارد :
علائم ۵ تا ۷ روز قبل از عادت ماهیانه آغاز و با آغاز خونریزی پایان می یابد .
علائم ۱۴ روز قبل از عادت ماهیانه ( زمان تخمک گذاری ) شروع می شود و تقریبآً دو هفته و یا تا زمان شروع خونریزی به طول می انجامد .
علائم ۱۴ روز قبل از عادت ماهیانه آغاز می شود و تا ۳ هفته بعد ادامه می یابد و در واقع تا پایان زمان خونریزی خاتمه پیدا می کند .
علائم به مدت چند روز هنگام تخمک گذاری ( دو هفته قبل از عادت ) آغاز می شود ، سپس از شدت آن کاسته می شود و چند روز قبل از شروع خونریزی دوباره ظاهر می شود .
خانم مبتلا به PMS حداقل ۵ روز در ماه از علائم بیماری راحت است و این بیماری همیشگی نیست . اکثر خانمها فقط حدود ۷-۵ روز در ماه از این مشکل رنج می برند .بهترین راه برای تشخیص PMS جدول بندی علائم خاص خود شما بر روی تقویم به مدت ۲ ماه است . جهت کنترل این که آیا علائم ثبت شده با زمان عادت شما ارتباط دارد یا خیر ، لازم است شما علائم و نشانه هایی که در خود تجربه می کنید جدول بندی نمائید . دانستن اینکه شما مبتلا به PMS هستید یا خیر ، احساس بهتری در شما ایجاد می کند . اگر شما نیز مبتلا به PMS می باشید اینکه شما تنها فردی نیستید که به PMS مبتلا شده است و این که PMS یک اختلال زیست شناختی است و نه جسمی ، می تواند موجب آرامش شما شود .
درمان PMS چیست ؟
با وجود اینکه علت PMS ناشناخته است ، اما قابل درمان میباشد .
توصیه های پیشنهادی برای درمان عبارتند از :
استراحت کافی
ورزش روزانه
حذف مصرف نمک ، شکر ، کافئین ، الکل
مصرف ویتامین ها بخصوص ویتامین ب - ۶( B6 )
بسیاری از مبتلایان به PMS پایین آمدن موقت قند خون خود را گزارش داده اند . خوردن شش وعده غذایی کوچک در روز بسیار مناسب تر و مفیدتر از صرف سه وعده غذایی می باشد . در این دوره مصرف کربوهیدراتهای مرکب مانند میوه جات تازه ، سبزیجات ، غلات و پروتئینها ( بخصوص مرغ و ماهی ) توصیه می شوند
دانشمندان با استفاده از دستکاری ژنتیکی، موفق به تولید پشه ای شده اند که در برابر انگل مالاریا مقاوم بوده و در مقایسه با حشرات ناقل بیماری مالاریا شانس بیشتری برای زنده ماندن دارد.
با این موفقیت، استراتژی کنترل بیماری مالاریا تحرک تازه ای پیدا میکند و این امیدواری پیدا می شود که تکثیر حشره ای که در ژنش دستکاری شده بتواند به ریشه کن کردن بیماری مالاریا کمک کند.
حشره مورد بحث دارای ژنی است که از آلوده شدن به انگل های مالاریا جلوگیری می کند. پشه هایی که دارای این مزیت هستند گونه برتر محسوب می شوند و از پشه های دیگر که ناقل انگل مالاریا هستند قوی تر و مقاوم تر خواهند بود.
البته پژوهشگران هشدار میدهند که مطالعات آنها در مراحل اولیه است و ممکن است ده سال طول بکشد تا بتوان حشره جدید را وارد محیط زیست کرد.
پژوهشگران در جریان مطالعات خود برای تعداد مساوی از پشه های پرورشی و پشه های معمولی این امکان را فراهم آوردند که از موش های آلوده به انگل مالاریا تغدیه کنند.
نتیجه آزمایشات آنان این بود که تعداد بیشتری از پشه هایی که در ژنشان دستکاری شده بود زنده ماندند. در حقیقت پس از 9 نسل،70 درصد پشه هایی که زنده مانده بودند از نوع پشه پرورشی بودند
دانشمندان همچنین ژن پروتئین سبز شبرنگ را وارد بدن پشه های پرورشی کرده و متوجه شدند که چشمان این پشه ها درخشندگی سبزرنگی پیدا می کند.
با استفاده از همین موضوع بود که تشخیص و شمارش دو نوع پشه مورد بحث امکان پذیر شد.
مالاریا توسط انگل تک سلولی به نام پلاسمودیوم انتقال می یابد و در بخش هایی از آسیا، آفریقا و آمریکای مرکزی و شمالی یک بیماری بومی محسوب می شود.
این بیماری از طریق نیش پشه آنوفل به انسان منتقل می شود. هرسال قریب به 300 میلیون نفر به مالاریا مبتلا می شوند و یک میلیون نفر از مبتلایان جان خود را از دست می دهند.
نزدیک به 90 درصد مبتلایان به مالاریا در کشورهای آفریقای سیاه زندگی می کنند. در این کشورها هر سی ثانیه یک کودک مالاریایی تلف می شود.