ترکیبات شیمیائی و خواص درمانی موز

موز یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که در مناطق گرمسیر و مرطوب بخصوص آمریکای مرکزی، آفریقا و هندوستان کشت داده می شود. در میوه رسیده موز قند، پتاسیم، فیبر،منیزیم، مس و کمی نشاسته و در میوه درحال رسیدن مقدار زیادی نشاسته وجود داد. از خصوصیات این نشاسته این است که برعکس سایر نشاسته‌ها درروده کوچک به خوبی هضم نمی شود، بلکه در کولون متابولیزه و جذب می‌شود به همین دلیل به این نوع نشاسته "نشاسته مقاوم" می‌گویند.

  

 جذب آهسته و تدریجی این نشاسته باعث می شود که قند خون به آرامی بالا برود؛ به همین دلیل برای افراد دیابتی مفید است. افراد سالمند که به دلائل مختلف از جمله نداشتن دندان قادر به مصرف میوه و سبزی تازه نیستند، می‌توانند از موز رسیده به راحتی مصرف نمایند. موز منبع خوبی برای پتاسیم است که نقش مهمی در جلوگیری از پیری زودرس و عوارض ناشی از آن دارد.

بر خلاف موز در حال رسیدن که دارای نشاسته مقاوم و مقدار کمی قند است، یک موز کاملاً رسیده که پوست آن دارای خال های قهوه ای باشد بیش از 20 گرم قند و کمی نشاسته دارد. با توجه به اینکه قندها به سرعت از دیواره روده باریک هضم و جذب می شوند، موز رسیده به عنوان یک میان وعده ی مناسب برای ورزش مخصوصاً زمانی که افزایش سریع قند خون لازم است انتخاب مناسبی می باشد. موز منبع فقیری از سدیم و غنی از پتاسیم است به همین دلیل برای افرادی که فشار خون بالا دارند مناسب است. بالا رفتن میزان پتاسیم خون باعث دفع نمک از بدن می‌شود. از طرف دیگر این عنصر قطر رگها را هم بیشتر می‌کند که در کاهش فشار خون بسیار موثر است. پتاسیم فعالیت رادیکالهای آزاد مضر را که باعث تشکیل لخته های خون می شوند نیز مهار می کند.