قوز قرنیه

درصد بروز قوز قرنیه در افرادی که زمینه‌های آلرژیک دارند بیشتراست. قوز قرنیه یکی از بیماری‌های چشم است که در آن تحدب خارجی قرنیه تشدید یافته، حالت برجسته مانند قوز پیدا می‌کند. در بسیاری از موارد به دنبال این بیماری آستیگماتیسم نامنظم ایجاد می‌شود.

 

شروع بروز قوز قرنیه معمولا در سنین نوجوانی می‌باشد. در این زمان انحنای قرنیه به خصوص در قسمت مرکزی بیشتر می‌شود. این بیماری معمولا هردو چشم را مبتلا می‌کند.

زمینه‌های ارثی و ژنتیک در بروز این بیماری را در حدود 7 درصد موارد می‌توان دید. احتمال بروز قوز قرنیه در افراد دارای زمینه‌های آلرژیک بیشتر است. در افراد آلرژیک معمولا خارش چشم وجود دارد که بیمار را وادار به خاراندن چشم‌ها با دست خود می‌کند. نتیجه این خاراندن نازک شدن قرنیه و افزایش احتمال بروز قوز قرنیه می‌باشد. بطور کلی در تمام مواردی که باعث نازک شدن قرنیه‌ها می‌شوند مانند جراحی‌ لیزیک قرنیه، احتمال بروز قوز قرنیه اکتسابی بیشتر می‌شود.

این بیماری در مراحل اول ممکن است آن قدر خفیف باشد که دید فرد با استفاده از عینک اصلاح شود. چنانچه عینک نتواند دید بیمار را اصلاح کند، در بیشتر مواقع لنزهای تماسی سخت می‌توانند کمک کننده باشند. در موارد شدید و پیشرفته این بیماری، بیمار ناگزیر به انجام پیوند قرنیه می‌باشد.

درکل قوز قرنیه بیماری خوش خیمی است به طوری که ۹۰ تا ۹۵ درصد پیوندهای قرنیه با موفقیت همراه است. معمولا پس از پیوند، احتیاجی به استفاده از عینک یا لنز نیست و تنها ممکن است درصد ناچیزی از افراد دچار آستیگماتیسم شوند که با استفاده از عینک یا لنز، دید فرد اصلاح می‌شود.