موش های هیولا

به آنهایى که از شانس بد مبتلا به «جونده هراسى» هستند توصیه مى شود که هیچ وقت آرزو نکنند که با ماشین زمان به ونزوئلا در دوره میوسن برگردند. ظاهراً در آن روزگار همه جوندگان یک گلوله کوچک پشمالو و ملیح مثل خوکچه هندى دختر کوچولویتان نبودند.
در واقع فسیل هشت میلیون ساله یکى از خویشاوندان نزدیک خوکچه هندى موسوم به Phoberamys pattersoni، که به تازگى کشف شده، نشان مى دهد که این حیوان داراى دندان هاى بسیار بزرگ و وزنى معادل یک گاو هولشتاین بوده است. مارسلو سانچز _ ویلاگرا دیرین شناس دانشگاه توبینکن در آلمان و همکارانش براى تعیین وزن این حیوان سطح مقطع عرضى استخوان هاى پایش را اندازه گرفتند. بعید است که مقطع این استخوان ها بیشتر از آنچه که براى تحمل وزن بقیه بدن لازم است، پهن شود. آنها وزن این جانور را در مواردى نزدیک به ۷۵۰ کیلو تخمین زدند و این یعنى آن که Phoberomys از هر نظر که بگویى بزرگترین جونده اى است که تا به حال روى زمین جولان داده است. آمریکاى جنوبى هنوز هم ماواى جوندگان درشت هیکل است. در واقع بزرگترین عضو زنده این گروه یعنى گراز آبى که جثه اى به اندازه یک گوسفند دارد را در خود جاى داده است. سانچز و همکارانش از روى شکل دندان ها و فسیل گیاهانى که در اطراف بقایاى این حیوان یافته اند، حدس مى زنند که Phoberomys از علف هاى زبر درون یا کنار آب تغذیه مى کرد. این همان کارى است که گراز آبى هنوز هم مى کند. با این اوصاف چه چیزى مى توانسته این جوندگان غول پیکر را بترساند. احتمالاً کروکودیل هاى ۱۲ مترى که در آن روزگار در آنجا فراوان بودند.
Natural History, Jan.2004